Budynek z drugiej połowy XIX w. Szerokofrontowy, konstrukcji wieńcowej, wzniesiony na planie prostokąta o wymiarach 6 x 5,5 m. Nakryty dachem półszczytowym poszytym słomą. Obiekt należy do najciekawszych form spichlerzy wolnostojących budowanych na pograniczu mazowiecko-podlaskim.
W spichlerzu znajduje się ekspozycja poświęcona rzemiosłom związanym z obróbką skór. Należało do nich zwłaszcza garbarstwo, rymarstwo i szewstwo. Skóry zwierząt domowych stanowiły niezwykle ważny surowiec, używany do szycia uprzęży na konie, do wyrobu niezbędnych w gospodarstwie rzemieni oraz obuwia. Ze skór owczych szyto kożuchy i czapki na zimę. Szyciem uprzęży skórzanej zajmował się rymarz, szyciem butów i ich naprawą szewc, a szyciem kożuchów kuśnierz. Na wystawie urządzonej we wnętrzu spichlerza można obejrzeć narzędzia, którymi posługiwali się owi rzemieślnicy oraz wytwory pracy ich rąk.
