Święto znane w całej Polsce i trwająca od stuleci tradycja majenia domów, zagród, krzyży i kapliczek przydrożnych świeżymi gałęziami, a nawet całymi drzewkami brzozy, wierzby, leszczyny i in. Powszechnie wierzono, że zielone gałęzie, przybijane do drzwi wejściowych, wrót stodół i stajen, wkładane bydłu pod żłoby, rozsypywane na podwórkach, a we wnętrzach mieszkalnych stosowane do dekoracji ścian, obrazów świętych i ołtarzyków domowych, chronią od czarów, czarownic, złych uroków, nieszczęść, klęsk żywiołowych, odpędzają zło i choroby, sprzyjają wegetacji i plenności roślin. W tym samym celu, ale także w celach dezynfekcyjnych (przeciw pchłom, muchom, insektom), ścieżki prowadzące do domów, sienie oraz psie budy i obory wyściełano "kalmusowym zielem" tatarakiem.
Pozostałością tych zwyczajów jest powszechny w Polsce zwyczaj ustawiania w domach na Zielone Świątki dzbanów i wazonów ze świeżym tatarakiem.
Ze Świętem Zesłania Ducha Świetego wiąże sią wiele zwyczajów pasterskich i hodowlanych. Było to wielkie święto pasterzy. Na Podlasiu jeszcze w połowie XIX wieku mieszkańcy wsi obchodzili swe pola z obrazem świętym i modlili się o urodzaj. Mieszały się tu, jak w wielu innych obrzędach, elementy religii i magii. Z czasem w miejsce rytualnych obchodów pól i pastwisk, zostały wprowadzone procesje z udziałem księży, modłami i pieśniami oraz święceniem pól.
Przy każdym święcie w ludowej tradycji, nie mogło zabraknąć zwyczajów towarzyskich, zalotnych, matrymonialnych. Na rozpalane nocą ogniska i zabawy pasterskie, nie pozbawione zalotów, przychodzili gospodarze, gospodynie i ich dorosłe córki, przed którymi, przede wszystkim, pasterze popisywali się zręcznością, siłą i fantazją: skokami przez ogień, gonitwami, mocowaniem się itp. Zwykle aż do świtu bawiono się, ucztowano, śpiewano pieśni o wiośnie.
Nie zapominajmy o naszej pięknej polskiej tradycji. Czcijmy święta i zwyczaje!
(na podst. "Zwyczaje, obrzędy i tradycje w Polsce" - Barbara Ogrodowska)
