Podbiał pospolity jest niezawodnym zwiastunem nadchodzącej wiosny. Dawniej nazywano go bożym liczkiem, natomiast łacińska nazwa Tussilago pochodzi od słów tussis – kaszel – i ago – wypędzam. Roślina ta od wieków była wykorzystywana w ziołolecznictwie ludowym. Ks. Krzysztof Kluk pisał: „Wieśniacy liście w wodzie gotuią i trunku tego na Kaszel lub Dychawicę zażywaią”. Podbiał pomaga nam w walce z nieżytem górnych dróg oddechowych, połączonym z bólem gardła, utrudnionym przełykaniem i odksztuszaniem.
Surowcem leczniczym są nie tylko liście. Wczesną wiosną możemy zbierać kwiaty podbiału, z których w bardzo prosty sposób przygotowuje się domowy syrop na kaszel. Wystarczy świeże i oczyszczone kwiaty przesypać w słoju cukrem, porządnie ugnieść i odstawić na kilka dni w nasłonecznionym, ciepłym miejscu. Powstały syrop należy zlać przez gazę do ciemnych butelek i używać w razie potrzeby. Substancje śluzowe zawarte w podbiale działają powlekająco na podrażnione kaszlem drogi oddechowe a także łagodzą stany zapalne. A gdzie go szukać? Słonecznie żółtych kwiatów podbiału nie sposób nie zauważyć, nie sposób też pomylić ich z żadnym innym gatunkiem. Podbiał lubi gleby gliniaste, chętnie rośnie na stanowiskach wilgotnych, nad urwistymi brzegami rzek, na przydrożnych skarpach i żwirowiskach. Ale uwaga – jest zakazany dla kobiet w ciąży i karmiących. Powinniśmy także pamiętać, aby nie stosować przetworów z podbiału przez okres dłuższy niż 5-6 tygodni. To ziółko ma dwa oblicza! Jego liście od spodu srebrzyste, pokryte miękkim meszkiem, z wierzchu są gładkie i lśniące. A w składzie chemicznym – obok dobroczynnych śluzów pojawiają się także potencjalnie niebezpieczne alkaloidy pirolizydynowe. Cieszmy się wobec tego zbawiennym działaniem podbiału, pamiętając jednak o pewnych ograniczeniach w jego stosowaniu.
tekst: Dorota Gnatowska
