Kierownik działu, kustosz - mgr Edwin A. Wilbik, specjalista mykologiczno-budowlany nr 1090/2022-PSMB
Powołany został w 1974 r. pod nazwą Dział Budownictwa Ludowego. Początkowo prace działu związane były z projektami prof. Ignacego Tłoczka i dotyczyły układu budynków na terenie byłych włości hr. Starzeńskich. Rozpoczynano też przenoszenie pierwszych budynków na teren dawnych sadów tworząc pierwsze sektory. W tworzeniu koncepcji zabudowy skansenu uczestniczyli członkowie Rady Muzeum, wśród których byli dr Paweł Olszewski, prof. dr hab. Marian Pokropek, prof. zw. dr Anna Kutrzeba Pojnarowa i dyr. mgr Kazimierz Uszyński.
Pierwsze obiekty przeniesiono na teren muzeum już w 1967 r., natomiast projekt skansenu Wojewódzki Konserwator Zabytków zatwierdził dopiero w 1971 r. Najwięcej budynków translokowano przez pierwsze dwadzieścia lat i udostępniono wówczas dla zwiedzających dwa sektory skansenu.
Dział budownictwa wiejskiego (skansen) obejmuje 57 obiektów z pogranicza Podlasia, umieszczonych w trzech sektorach skansenu. Sprawny i pracujący młyn wodny zbudowany w połowie XIX wieku jest jedynym budynkiem in situ. Malowniczy krajobraz, bogata konfiguracja terenu i architektura młyna są przykładem najciekawszego zabytku techniki w kraju. Pozostałe budynki zostały tu przeniesione.
W skansenie jest 9 chat, dwór ziemiański, 2 maneże (obudowa kieratów), 2 spichlerze dworskie (lamusy), kuźnia, bróg na siano, 4 stodoły, 3 obory, 2 wiatraki typu koźlak, zakład rymarski, gajówka oraz spichlerze chłopskie. W 2010 r. skansen uzupełniły obiekty sakralne: kościół i dzwonnica z miejscowości Boguty Pianki oraz wikarówka z Kuleszy Kościelnych.
Dział opiekuje się również obiektami zamiejscowymi. W miejscowości Drewnowo Ziemaki stoi wiatrak "koźlak" in situ, wybudowany pod koniec pierwszej połowy XIX wieku. Obok technicznie sprawnego wiatraka ulokowano chatę z Uszy Małej, wybudowaną w 1875 r., która pełni funkcję domu młynarza oraz piwnicę typu „ziemianka”. Druga filia znajduje się w Dąbrowie Łazach, gdzie na otwartej przestrzeni w naturalnym środowisku stoi kolejny wiatrak typu "koźlak". Zbudowany na początku XX wieku w Wysokiem Mazowieckiem, przeniesiony do Dąbrowy około 1940 r. Najmłodszą filia działu jest budynek szkoły wiejskiej z początku XX wieku w Winnie Chroły, w którym prezentowana jest ekspozycja dotycząca edukacji na wsi mazowiecko-podlaskiej.
Od 2016 r. dział realizuje ogólnopolskie konferencje związane z konserwacją materiałów naturalnych, wystawy ogólnopolskie, sympozja naukowe, warsztaty z konserwacji i ochrony budownictwa wiejskiego.
Przy realizacji zadań dział współpracuje z Wydziałem Technologii Drewna SGGW, Wydziałem Architektury Politechniki Warszawskiej, Wydziałem Architektury Politechniki Białostockiej, Centrum Architektury Drewnianej w Otwocku, Narodowym Instytutem Dziedzictwa, Stowarzyszeniem Muzeów na Wolnym Powietrzu w Polsce.
.jpg "DZIAŁ BUDOWNICTWA WIEJSKIEGO")
 — 1-2 (Copy).jpg "DZIAŁ BUDOWNICTWA WIEJSKIEGO")
.jpg "DZIAŁ BUDOWNICTWA WIEJSKIEGO")
.jpg "DZIAŁ BUDOWNICTWA WIEJSKIEGO")
.jpg "DZIAŁ BUDOWNICTWA WIEJSKIEGO")
.jpg "DZIAŁ BUDOWNICTWA WIEJSKIEGO")
.jpg "DZIAŁ BUDOWNICTWA WIEJSKIEGO")
.jpg "DZIAŁ BUDOWNICTWA WIEJSKIEGO")
.jpg "DZIAŁ BUDOWNICTWA WIEJSKIEGO")
